زمزمه های تنهایی

بخاطر تو و تمام اوربيتال های تازه ای که به من شناساندی

سرم را باز بر روی بالش نرم ميگزارم و ميفشارم

نه من خفه ميشوم و نه بالش چيزی ميگويد

ميانديشم که؛

چه زندگی خوشبخت و پر دردی دارم

+ نوشته شده در دوشنبه بیست و نهم بهمن ۱۳۸۶ساعت توسط |